Potwierdź status profesjonalisty

Do gabinetu zgłosił się pacjent lat 63. Powiedział, że bardzo źle się czuje z brakiem zębów w szczęce po stronie lewej. Zapytał się czy można tam zrobić tzw. „most protetyczny”.
Odbudowa zębów utraconych przez pacjenta jest procesem technologicznym złożonym z kilku etapów, które realizuje zespół: lekarz – pacjent – pracownia rentgenowska – pracownia protetyczna – laboratorium. Każdy z tych etapów musi być przeprowadzony przy użyciu odpowiednich metod. Staramy się sięgać po obecnie najlepsze, najnowocześniejsze rozwiązania, a one pozwalają nam na wykonanie bardzo dobrej pracy.
Przeprowadzono z nim wywiad podmiotowy i przedmiotowy. Wykonano zdjęcie pantomograficzne i zdjęcia zewnątrzustne przylegające. Po dyskusji z pacjentem wykonano tomografię komputerową. Pozwala ona na dokładną ocenę badanego obszaru, określenie potrzeb leczniczych w tym zakresie i zaplanowanie ewentualnego zabiegu.
Przy pomocy oprogramowania dołączonego wraz z tomografią wstępnie zbadaliśmy gęstość kości, w miejscu ewentualnej, przyszłej implantacji. Jest to bardzo ważne, bo twardość kości wyznacza technikę i zastosowanie odpowiednich narzędzi do zabiegu.
Wykorzystując duży, 50 calowy monitor, przedstawiono pacjentowi proces leczenia. U pacjenta występowały 3 braki zębów, 24,25 i 26 w szczęce dlatego najlepszym sposobem leczenia była implantoprotetyka, tym bardziej, że nie stwierdzono żadnych przeciwwskazań do wykorzystania tej metody.
Wdrożono u pacjenta leczenie przygotowawcze, czyli usunięto złogi kamienia nad- i poddziąsłowego. Ważnym elementem było przeprowadzenie instruktażu higieny jamy ustnej.
Po wyrażeniu zgody przez pacjenta na implantację, zaplanowano i przygotowano się do wykonania zabiegu, w taki sposób, aby był maksymalnie atraumatyczny dla pacjenta i sprzyjał decyzji o wykonaniu kolejnych wszczepów.
Wykonaną tomografię i skan modelu gipsowego, tzw. STL, wysłano do Firmy 3Z, gdzie współpracując ze specjalistami Firmy 3Z, wspólnie określono rodzaj, wielkość i położenie 3 implantów. Bardzo szybko otrzymaliśmy potrzebny szablon, implanty i narzędzia potrzebne do wykonania zabiegu.

Podczas zabiegu praca wiertłami oraz osteotomiami była kontrolowana radiologicznie. Pomiary gęstości i geometryczne pomiary z tomografii w pełni potwierdziły się w trakcie zabiegu. Wszczep wykonywany był w miękkiej kości w klasie D4. Dzięki bardzo dobrym przygotowaniom wstępnym uzyskano poziom stabilizacji 45 Ncm. Niezwykle cenne były pomiary, które można było wykonać wykorzystując liczne opcje w oprogramowaniu tomografii. Wyniki badania pozwoliły na uniknięcie perforacji błony zatoki szczękowej podczas jej podnoszenia. Praca z szablonem jest bardzo precyzyjna i pozwala na uniknięcie błędów. Narzędzia są niezwykle intuicyjne, wcześniej przygotowane, ważna jest przecież ich kolejność, pozwalają na uzyskanie zaplanowanego wyniku. Konstrukcję korony zaplanowano w systemie przykręcanym. Zawsze można odkręcić koronę protetyczną i dokonać kontroli okolicy wszczepu.
Z wywiadu po zabiegu i wizytach kontrolnych pacjent nie odczuwał żadnych dolegliwości bólowych. Był bardzo zdziwiony, że nie było bólu w czasie zabiegu oraz po nim. Gojenie przebiegało bez komplikacji.
Zdjęcia wykonane w czasie zabiegu potwierdziły prawidłowy zaplanowany jego przebieg.
Literatura:
Internet: www.3z.pl
Nowy Gabinet wyd. 3 . Warszawa 2020
Vervaeke, Stijn, et al. „A Multifactorial Analysis to Identify Predictors of Implant Failure and Peri‐Implant Bone Loss.”Clinical implant dentistry and related research17.S1 (2015): e298-e307; Machtei, Eli E., et al. „Dental implants placed in previously failed sites: survival rate and factors affecting the outcome.” Clinical oral implants research19.3 (2008): 259-264; www.aaid.com; www.dental-health-advice.com; www.dentalimplantslifeline.com; beautysetter.com